راهکارهایی برای برخورد و تربیت تک‌فرزندهای لوس

در مورد تک فرزندی دو باور وجود دارد. باور نخست این که چند فرزندی بسیار دشوارتر از تک فرزندی است. حال آن که تک فرزندی مشکل تر است، زیرا والدین تنها یک فرصت تکرار نشدنی برای تربیت فرزند خود دارند و باور دوم اینکه تک فرزندی بسیار ساده تر از چندفرزندی است.

به علت کم تر بودن هزینه ها، نبود تفاوت بین خواهر و برادر ها و... حال آن که تک فرزندی مشکلات روانی خاص خود را پدید می آورد. بهرحال تک فرزندی شمشیری دو لبه است که نقاط ضعف و قوت گوناگون دارد.

زندگی ماشيني سبب شده تا زوج ها به داشتن تنها یک فرزند در زندگی خویش بسنده کنند.

این در حالیست که والدین تک فرزند همواره حس گناه می کنند زیرا بر این باورند که تنها فرزند آن ها در طول زندگی خویش حس تنهایی خواهد کرد و به اصطلاح لوس خواهد شد.

مزایای داشتن یک فرزند

1. کودک به والدین خویش بسیار وابسته است و رابطه خوبی با آنها دارد.

2. کودک در همه چیز بهترین است.

3. تنها کودک توجه پدر و مادرش را به خود جلب می کند.

4. کودک مجبور نیست با خواهر و برادر ديگر برای جلب توجه والدین رقابت کند..

5. کودک با خواهر یا برادر ديگر مقایسه نمی شود( به عمد یا نه).

6. تنها کودک مستقل تر است.

معایب تک فرزندی

بچه هایی که بی اندازه مورد ناز و نوازش والدین شان قرار می گیرند، آرام آرام و بتدریج بر پدر و مادر خود تسلط پیدا می کنند. در نتیجه هنگامی که به سن نوجوانی و جوانی رسیدند، آن گاه از والدینشان انتظارات بیشتری خواهند داشت. چنانچه هم پدر و مادر دربرابر خواسته هایشان ایستادگی و مقاومت کنند آن قدر قهر و جر و بحث می کنند تا سرانجام آن ها راضی شوند.

متأسفانه بعضی پدر و مادرها عیوب فرزندشان را نمی بینند یا نادیده می گیرند و در صدد اصلاح آن برنمی آیند و برای خوشحال کردن وی از هیچ کاری دریغ نمی کنند. آن ها باید بدانند، این بزرگترین خیانت در حق فرزند دلبندشان است؛ چراکه او همیشه کودک باقی نمی ماند بلکه بزرگ می شود و باید در اجتماع و بین مردم زندگی کند.

مقصر اصلی لوس شدن بچه ها ، والدین و به ویژه مادران هستند. در نزدیکی خود بسیار مادرانی می بینیم که خودشان را وقف بچه هایشان می کنند یا آنچنان به تغذیه و مواد غذایی وی می رسند که بچه از ریخت و تناسب می افتد یا آنچنان به حرف و خواسته های او بها میدهند که بچه تشخیص نمی دهد باید چه رفتاری از خویش بروز دهد.

بچه ای که در خانواده ای با این تفکر رشد پیدا می کند، هنگامی که وارد اجتماع می شود، دچار مشکل می شود. وی که با این رفتار، با واکنش تند همسالان و معلمانش روبرو می شود، در جامعه سرخورده می شود. همچنین چنانچه وضع مالی پدر و مادر خوب باشد، مشکلات آن بچه هم بیشتر است؛ برای این که ديگر فرزند علتی برای درس خواندن و تلاش نمی بیند و متکی به ثروت پدر و مادر است.

در بسياري موارد، والدین تک فرزند، به علت حمایت و توجه بی اندازه به فرزندشان، با وی مخالفت نمی کنند و همواره تسلیم خواسته های او و مانع از ناراحت شدن وی می شوند؛ این امر سبب می شود او به فردی ضعیف و کم طاقت تبدیل و با روحیه زودرنج و شکننده ای تربیت شود و در رویا رویی با مشکلات از مهارت های لازم برخوردار نباشد. به همین دلیل روان شناسان تأکید می کنند چنانچه والدین اجازه ندهند فرزندشان با احساسات سخت و ناراحت کننده روبرو شود، آن ها قادر نخواهند بود مسوولیت عمل خویش را بپذیرند.

والدینی که تنها یک فرزند دارند باید بدانند اینکه تمام نیازهای فرزندان بلافاصله و در کامل ترین شکل مرتفع شود و اینکه آن ها هیچوقت با میزانی از ناکامی های کوچک روبرو نشوند، آن ها را در محیطی غیرواقعی و بیرون از شکل زندگی حقیقی پرورش می دهند.

توصیه هایی به والدین تک فرزند

1- به او اجازه دهید دوران بچگی خویش را همانند سایر کودکان هم سن و سالش طی کند. توقعی بیرون از محدوده ی سنی و توانش نداشته باشید.

2- به او اجازه دهید تا شبیه دیگر بچه ها اشتباه کند، شکست بخورد، لجبازی کند، سرکش و نافرمانی کند.

3- مهمترین عامل مؤثر در شکل پذیری طبیعی و درست شخصیت کودکان حضور همبازی و تعامل با کودکان هم سن و سال است، در اطرافیان خویش به دنبال کودکان هم سن و سال فرزندتان بگردید و تمام سعی خویش را بکار ببندید تا با هم ارتباط نزدیک و تقریبأ دائمی داشته باشند( خصوصأ از 18 ماهگی به بعد).

4- بعد از 5/1 سالگی روزانه نیم تا 1 ساعت او را به پارک و زمین بازي بچه ها ببرید.

5- از پشتیبانی کردن بی اندازه او جلوگیری کنید. برای این که معیاری برای آن داشته باشید، خودتان را با والدین دیگری که چند فرزند دارند، مقایسه کنید.

6- اصول و قوانین پرورش و تربیت کودکان تک تفاوتی با ديگر کودکان ندارد و آن ها را بیاموزید.